.
.
.
* * *
Vrijeme je skidanja maski
konzerve prskaju i ljudi izlaze van
riječi gmižu iz fascikli
ko mokre ose-novorođenčad iz saća
stanari izbacuju svoj namještaj
sefovi iskašljavaju svoje papire
mrtvi se iskopavaju iz svojih grobova
osorni i žedni
kamenje izbija iz zemlje gromkim glasom
i stavlja se u red
da bude bačeno
.
* * *
Kasno u oktobru završavaju kiše
nebo staje širi se
oko nepomičnog stuba hladnoće
po kanalima smrzava svjetlost
u srebrne lance
trava je tvrda i mrtva
breze podižu svoje metle
kao čistačice u štrajku
.
* * *
Spavaš ispod snježnog pokrivača
pažljivo se uvlačim pored
krupne pahulje zatrpavaju
strana je ispisana zima prevrće list
iščezavamo
u bjelinu papira
.
* * *
Noć je na svim stranama svijeta
podižem svoju bijelu glavu
utrpavam je kao uličnu svjetiljku među zvijezde
nešto nevidljivo se naborava
ko kad umačeš ruku u mirnu vodu
šire se meki krugovi ka udaljenim horizontima
tišina spušta svoje sićušno korijenje
oko moje mramornoblijede lobanje
zaspaću u svoju težinu
kao kamen u krompirište
gdje gliste vibriraju i šapuću
na svojim tihim frekvencama
.
* * *
Meso i polna zrelost
naočite krave leže i žmirkaju na livadi
čuvaju ih anđeli s mauzerima
na tavanu barake vise krvave plećke
vrata su zapeta umrljanom sjekirom
u uglu spava kasapin preko služavke
sa udom kao glistom u njenoj jedroj japiji
kasapinov sin tumara u dosadi
kod stoličice za mužu nalazi staklenu teglu
sipa u nju mrave iz dva različita mravinjaka
i prati potom rat kao u televizorčiću
.
* * *
Studen razmahuje svojim lancem preko krajolika
prsti prelaze u bijele svijeće
jedan orao zariva svoje kandže-ledenice u moj nos
naslućujem trag životinja u gustom mraku
prtim snijeg kroz šumu praćen sovama
ispaljujem hitac što stresa zvijezde s drveća
i tu vidim odjednom kućicu
zatvoreni su kapci prozorski ali kroz pukotine
naslućujem svjetlost jednog zaključanog ljeta
kao što fotoaparat čuva svoje snimke
tokom zime nerazvijene
.
* * *
Kišica predveče po mirnoj vodi Geutana
gore u kućici spava baka
svijetlim sa džepnom lampom čistim staklo
perem se u plićaku
dalje u dubini mastila leže mreže
kao tanke linije u svesci
izvlačićemo ih pri jutarnjoj svjetlosti
čitamo pod podignutim veslima
srebrnaste praćakave pjesme
.
.
Sorgenfri, Ternaby
Septembar 1988.
.
.
.
Izbor i prevod sa švedskog: Milorad Pejić
.
.
.
.
.
