Poezija

Anđeli s mauzerima

.

.

.

* * *

Vrijeme je skidanja maski

konzerve prskaju i ljudi izlaze van

riječi gmižu iz fascikli

ko mokre ose-novorođenčad iz saća

stanari izbacuju svoj namještaj

sefovi iskašljavaju svoje papire

mrtvi se iskopavaju iz svojih grobova

osorni i žedni

kamenje izbija iz zemlje gromkim glasom

i stavlja se u red

da bude bačeno

.

* * *

Kasno u oktobru završavaju kiše

nebo staje širi se

oko nepomičnog stuba hladnoće

po kanalima smrzava svjetlost

u srebrne lance

trava je tvrda i mrtva

breze podižu svoje metle

kao čistačice u štrajku

.

* * *

Spavaš ispod snježnog pokrivača

pažljivo se uvlačim pored

krupne pahulje zatrpavaju

strana je ispisana zima prevrće list

iščezavamo

u bjelinu papira

.

* * *

Noć je na svim stranama svijeta

podižem svoju bijelu glavu

utrpavam je kao uličnu svjetiljku među zvijezde

nešto nevidljivo se naborava

ko kad umačeš ruku u mirnu vodu

šire se meki krugovi ka udaljenim horizontima

tišina spušta svoje sićušno korijenje

oko moje mramornoblijede lobanje

zaspaću u svoju težinu

kao kamen u krompirište

gdje gliste vibriraju i šapuću

na svojim tihim frekvencama

.

* * *

Meso i polna zrelost

naočite krave leže i žmirkaju na livadi

čuvaju ih anđeli s mauzerima

na tavanu barake vise krvave plećke

vrata su zapeta umrljanom sjekirom

u uglu spava kasapin preko služavke

sa udom kao glistom u njenoj jedroj japiji

kasapinov sin tumara u dosadi

kod stoličice za mužu nalazi staklenu teglu

sipa u nju mrave iz dva različita mravinjaka

i prati potom rat kao u televizorčiću

.

* * *

Studen razmahuje svojim lancem preko krajolika

prsti prelaze u bijele svijeće

jedan orao zariva svoje kandže-ledenice u moj nos

naslućujem trag životinja u gustom mraku

prtim snijeg kroz šumu praćen sovama

ispaljujem hitac što stresa zvijezde s drveća

i tu vidim odjednom kućicu

zatvoreni su kapci prozorski ali kroz pukotine

naslućujem svjetlost jednog zaključanog ljeta

kao što fotoaparat čuva svoje snimke

tokom zime nerazvijene

.

* * *

Kišica predveče po mirnoj vodi Geutana

gore u kućici spava baka

svijetlim sa džepnom lampom čistim staklo

perem se u plićaku

dalje u dubini mastila leže mreže

kao tanke linije u svesci

izvlačićemo ih pri jutarnjoj svjetlosti

čitamo pod podignutim veslima

srebrnaste praćakave pjesme

.

.

                    Sorgenfri, Ternaby

                   Septembar 1988.

.

.

.

                    Izbor i prevod sa švedskog: Milorad Pejić

.

.

.

.

.

author-avatar

O autoru Mikael Neimi

Šveđanin, rođen 1959, pjesnik, dramaturg i romanopisac. Objavio između ostalog dvije zbirke pjesama: Krvarenje iz nosa za vrijeme velike mise (Näsblod under högmässan, 1987) i Andjeli s mauzerima (Änglar med mausergevär, 1989) iz kojih je i napravljen ovaj izbor.

Оставите одговор

Ваша адреса е-поште неће бити објављена. Неопходна поља су означена *