Velikan istočnjačkog pjesništva. Rođen je u Heratu u pokrajin Horasan, koji je tada bio jedan od najvećih kulturnih centara Srednje Azije. Bio je značajna političkaličnost, prijatelj i savjetnik sultana Husejna. Njegove teme su i istorijske i jezičko-lingvističke, ali prije svega univerzlne opšteljudske. Poznavao je persijski i arapskijezik ali je smatrao da je borba za uvođenje turskog jezika u književnost najznačajnija. Najznačajnija djela su mu četiri dvana na turskom: Garaibü's-sigar (Čudnovatosti djetinjstva), Nevadirü'ş-şebab (Rijetkost mladosti), Bedyi΄ű΄l-vasat (Ljepote srednjeg doba), Fevayidű΄l-kiber (Koristi starosti); jedan divan na persijskom; djelo Hamse koje se sastoji iz petmesnevija: Hayretü΄l-ebrar (Začuđenost pravednih), Ferhad ü Şirin (Ferhad i Širin), Leylivü Mecnun (Lejla i Medžnun), Seb΄a-i seyyar (Sedam svjetova), Sedd-i Iskenderi (Iskenderovzid); rasprava o prednostima turskog jezika nad persijskim Muhakemet ül-lügateyn (Poređenje dva jezika); zbirka biografskih podataka turskih pjesnika Mecalis-ünnefais (Skupovi ljepota); mesnevija Lisan at-tayr (Jezikptica). Na našem jeziku postoji vrlo malo podataka o Nevaiju i skoro da uopšte nije prevođen. Živio u periodu od 1441. do 1501.